Depresja

Depresja

Depresja jest jedną z najczęściej występujących chorób psychicznych. Szacuje się, że na całym świecie cierpi na nią 350 milionów ludzi. Jest coraz częstszą przyczyną nieobecności chorobowej w pracy oraz ograniczenia w codziennym funkcjonowaniu. Ryzyko zachorowania na depresję dla polskiej populacji podczas całego życia to około 12-15%. Choroba dotyka dwa razy częściej kobiety niż mężczyzn, ponadto jest główną przyczyną popełnianych samobójstw. Depresja jest dużo bardziej rozpowszechniona wśród osób przewlekle chorych i starszych. Pomimo, że świadomość dotycząca depresji nieustannie rośnie, cały czas pokutuje pewna stygmatyzacja osób chorych, uznająca depresję jako objaw słabości i niezaradności. Definitywnie należy się sprzeciwiać takiemu poglądowi, gdyż w istocie depresja jest poważnym zaburzeniem w funkcjonowaniu układu nerwowego, polegającym na obniżeniu stężenia istotnych neuroprzekaźników, takich jak serotonina i noradrenalnia w niektórych obszarach mózgu. Cierpienie odczuwane przez chorych na depresję może być takie samo jak osób z poważnymi chorobami somatycznymi i nie należy go lekceważyć.

Nie ma jednej określonej przyczyny depresji. Jest to choroba wieloczynnikowa, na której powstanie mają wpływ zarówno czynniki genetyczne jak i środowiskowe. Stwierdzono częstsze występowanie depresji u bliźniąt, co zdaje się potwierdzać, że tendencje do jej wystąpienia mają charakter dziedziczny. Pojawienie się depresji może być związane z bolesnymi doświadczeniami, takimi jak utrata bliskiej osoby, pracy czy poważna choroba. W wielu przypadkach nie ma jednak uchwytnego zdarzenia mogącego być przyczyną depresji. Należy więc pamiętać, że może się pojawić u każdego, niezależnie od sytuacji życiowej, czy statusu socjoekonomicznego. W niektórych przypadkach jest efektem nadużywania alkoholu lub niektórych narkotyków. Do osób bardziej narażonych należą także osoby samotne bez wsparcia rodzinnego.

Jakie są objawy depresji? Psychiatrzy wyróżniają kilka typów depresji. W swojej najczęstszej postaci objawy choroby najczęściej układają się w typowy obraz.

Pojawia się obniżenie nastroju, objawiające się poczuciem przejmującego smutku, niemożnością czerpania radości z życia. Smutek ten nie jest przejściowy, jaki zwykle ma miejsce po przykrych wydarzeniach, ale długotrwały i wielotygodniowy. Czynności i wydarzenia, które wcześniej były odbierane jako przyjemne, nie sprawiają już radości. Stan taki określamy jako anhedonia, czyli niemożność odczuwania szczęścia. Dochodzi do stopniowej utraty zainteresowań, nastrój osoby chorej staje się obojętny na wydarzenia z jej otoczenia zarówno smutne jak i radosne. Z czasem aktywność życiowa ulega znacznemu ograniczeniu. Może to się objawiać zaniedbywaniem obowiązków zawodowych jak i rodzinnych. W skrajnych przypadkach osoba chora nie ma siły, żeby wstać rano z łóżka. Pojawiają się zaburzenia snu, najczęściej pod postacią bezsenności, sen jest płytki i nie daje poczucia odpoczynku. Charakterystyczne jest częste budzenie się we wczesnych godzinach porannych. Dodatkowo dochodzi do utraty apetytu, spadku masy ciała i obniżenia popędu płciowego. Chory pesymistycznie postrzega przeszłość, teraźniejszość i przyszłość, samoocena jest zaniżona, towarzyszą temu dominujące uczucia bycia niepotrzebnym i bezużytecznym. Poczucie bezsensu życia niejednokrotnie prowadzi do myśli samobójczych. Największe nasilenie objawów zwykle ma miejsce w godzinach rannych. Wszystko to składa się na obraz wielkiego cierpienia odczuwanego przez chorą osobę i powinny skłaniać do jak najszybszego udzielenia niezbędnej pomocy.

Choroba ma zazwyczaj charakter nawracających epizodów trwających kilka miesięcy oddzielonych od siebie okresami względnie normalnego samopoczucia. Nieleczona depresja w większości przypadków nawraca, a kolejne epizody mogą mieć większe nasilenie niż poprzednie. Należy pamiętać, że nie każda depresja wygląda tak samo, objawy mogą mieć różne nasilenie, a poza opisaną wyżej najczęstszą postacią depresji (tzw. melancholiczną) istnieją jeszcze inne typy charakteryzujące się nieco odmiennymi objawami. Do objawów depresji atypowej należą: nadmierna senność, wzrost apetytu i masy ciała, drażliwy nastrój, nadmierne pobudzenie i niemożność znalezienia sobie miejsca, uczucie niepokoju i lęku. Innym zjawiskiem jest tak zwana depresja maskowana. W jej przebiegu na pierwszy plan wyłaniają się objawy związane z dolegliwościami żołądkowo-jelitowymi, sercowo-naczyniowymi, przewlekłym bólem głowy, barków i krzyża, zmęczeniem i osłabieniem fizycznym. Chory usilnie szuka pomocy różnych specjalistów, upatrując przyczyny obniżonego nastroju w dolegliwościach somatycznych. Dopiero dokładne badanie i kompleksowe podejście do pacjenta pozwala na zdiagnozowanie problemu depresji.

W przypadku zaobserwowania u siebie lub bliskich objawów depresji warto poszukać pomocy lekarza psychiatry. Współczesna medycyna dysponuje skutecznymi metodami leczenia depresji, takimi jak terapia farmakologiczna czy psychoterapia, pozwalającymi odzyskać radość z życia i powrót do normalnego funkcjonowania.

Nigdy nie należy postrzegać depresji jako oznaki słabości. Jest to choroba przewlekła, charakteryzująca się wielkim cierpieniem osoby, której dotyczy. Przypominamy, że 23 lutego obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Walki z Depresją. Może warto z tej okazji zastanowić się, czy ja albo ktoś z moich bliskich nie przejawia objawów depresji? Mając świadomość jak poważną chorobą jest depresja nie powinniśmy przechodzić obok niej obojętnie.

Napisany przez www.medimedic.pl: 2017-02-07