Reumatoidalne zapalenie stawów cz.II

Choroba może także zaatakować tkanki pozastawowe i okołostawowe. Do objawów pozastawowych reumatoidalnego zapalenia stawów należy między innymi powstawanie i  pojawianie się guzków reumatoidalnych, zajęcie układu nerwowego przez schorzenie, objawy oczne, zajęcie serca oraz płuc (włóknienie płuc), zapalenie naczyń, zespół Felty’ego, amyloidoza reaktywna, zanik mięśni.

Reumatoidalne zapalenie stawów jest bardzo poważnym schorzeniem, dlatego po rozpoznaniu objawów charakterystycznych dla tej choroby należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza specjalisty - reumatologa, który przyjmuje także w naszych placówkach medycznych. Celem wykrycia schorzenia specjalista wykonuje badanie, przeprowadza wywiad i zleca dalsze niezbędne badania. W diagnostyce wykorzystuje się badania laboratoryjne takie jak OB (Odczyn Biernackiego), CRP, badania czynnika reumatoidalnego RF i antyCCP, sprawdzenie poziomu leukocytów we krwi, kontrola poziomu żelaza we krwi i odczyn Waalera-Rosego. Do diagnozowania RZS oraz poziomu zaawansowania schorzenia stosuje się także badania ultrasonograficzne oraz rezonans magnetyczny. W niektórych przypadkach stosuje się również tomografię komputerową. Przy diagnozie i leczeniu RZS specjaliści posiłkują się wytycznymi przygotowanymi przez EULAR (European League Against Rheumatism) i ACR (American College of Rheumatology).

Im szybciej choroba zostanie wykryta, tym większe są szanse na spowolnienie uciążliwych objawów oraz zapobiegnięcie niebezpiecznym powikłaniom, które mogą prowadzić do śmierci. Najczęstszym powikłaniem reumatoidalnego zapalenia stawów prowadzącym do śmierci jest choroba sercowo-naczyniowa. Nieleczone reumatoidalne zapalenie stawów może doprowadzić do zniszczenia stawów, uszkodzenia narządów i kalectwa. Wczesne wprowadzenie skutecznego leczenia zwiększa szansę na osiągnięcie remisji. Niezwykle istotnym w terapii reumatoidalnego zapalenia stawów jest jej kompleksowość. Oznacza to, że prócz kontrolowanego przez lekarza specjalistę leczenia farmakologicznego stawia się również nacisk na fizykoterapię (między innymi ultradźwięki, krioterapia, kinezyterapia, magnetoterapia), prawidłową dietę i zadbanie o wsparcie psychiczne chorego.